Γιορτές πείνας, αγωνίας και φόβου!

 

Μπήκαμε λοιπόν στην πρώτη από τις δύο εβδομάδες των εορτών.

Γιορτές για όλα τα γούστα θα έλεγα, αλλά μόνο που αυτά τα... γούστα δεν έχουν να κάνουν με το ένδοξο παρελθόν. 

Την πρώτη δεκαετία δηλαδή του 2000, τότε που πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας προετοιμαζόμασταν για την πρώτη... ταφόπλακα του Ελληνισμού της σύγχρονης εποχής.

Τότε δηλαδή που το χρήμα έτρεχε από τα μπατζάκια του καθενός και οι τράπεζες δώριζαν αβέρτα δάνεια για κάθε περίπτωση!

Τότε που σε παρακαλούσαν να σου δώσουν ένα δανειάκι για να πας διακοπές, ένα δανειάκι για να αγοράσεις δεύτερο ή τρίτο αυτοκίνητο, ένα δανειάκι να ξαναβάψεις το... φρεσκοβαμμένο σπίτι σου, ένα δανειάκι για να κάνεις ότι γουστάρεις.

Και αν για παράδειγμα δεν είχες σπίτι κανένα πρόβλημα.Πάρε χριστιανέ μου ένα δανειάκι, εκατό, διακόσια, τριακόσια χιλιάρικα και χτίσε το τσαρδί σου!

Δεν είχε καμιά σημασία πόσα λεφτά έβγαζες. Δεν είχε καμιά σημασία πότε θα το εξοφλούσες. Δεν είχε σημασία αν μπορούσες να το υποστηρίξεις. Πάρε το δάνειο και έχει ο Θεός!

Κάποτε, μετά την Κατοχή, όταν οι Μεγάλες Δυνάμεις είχαν αποφασίσει να βοηθήσουν, στα χαρτιά την Ελλάδα μας, να βγεί από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τον εμφύλιο τα πράγματα ίσως και να ήταν πιο δύσκολα από τις σημερινές ημέρες. Ομως τότε, ήταν άλλες εποχές για τις οποίες θα μιλήσουμε και θα θυμηθούμε τις επόμενες ημέρες.

Αλλωστε το τραγούδι «Πού ’ν’ τα χρόνια που ξηγιόμαστε αλάνικα και που σέρναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα», περισσότερο διακωμωδούσε την κατάσταση παρά μιλούσε για ευημερία!

Μετά την καταστροφική Ολυμπιάδα του 2004, άρχισαν να αποκαλύπτονται τα πρώτα ελλείμματα, οι πρώτες μεγάλες τρύπες της οικονομίας μας. Ο Καραμανλής το έλεγε όμως κανείς δεν τον άκουγε. Εχασε τις εκλογές και πλάκωσε ο Παπανδρέου που ο "χορτάτος" ακόμη ελληνικός λαός του έδωσε την πρωτιά στις εκλογές με 42%! 

Το "λεφτά υπάρχουν" οδήγησε στα πρώτα Μνημόνια, οι άλλες κυβερνήσεις που ακολούθησαν αντί να τα σκίσουν όπως είχαν προεκλογικά υποσχεθεί έφεραν καινούργια και η Ελλάδα μας βούλιαξε ως το λαιμό στα χρέη!

Οι τράπεζες που είχαν φορτώσει τον κόσμο με τα προαναφερόμενα δάνεια, αγρίεψαν και άρχισαν να απαιτούν τα λεφτά τους...

Χιλιάδες επιχειρήσεις έκλεισαν, εκατομμύρια νοικοκυριά βάρεσαν διάλυση, αμέτρητοι Ελληνες έφυγαν για μια καλύτερη τύχη στο εξωτερικό και όσοι απέμειναν πίσω προσπαθούσαν να κρατήσουν όσα περισσότερα μπορούσαν όρθια!

Τι μπορείς να κρατήσεις όμως όρθιο, όταν οι αντοχές είχαν εξαντληθεί. Μετά μάλιστα το πέρασμα της κυβέρνησης Τσίπρα η καταστροφή ήταν ολοκληρωτική!

Δεν θα αναφερθώ σε εθνικά θέματα. Ούτε καν στο ξεπούλημα του ονόματος της Μακεδονίας μας. Αλλη φορά θα πουμε και γιαυτό!

Ο ερχομός του Μητσοτάκη για αλλαγή της κατάστασης δυστυχώς, έπεσε πάνω στην πανδημία!

Εκεί δηλαδή που πίστευες ότι πέρασε το κακό με τα μνημόνια και θα μπούμε σε μια σειρά, ήρθε ότι χειρότερο θα μπορούσες να περιμένεις!

Την τραγική συνέχεια την ξέρετε και δεν χρειάζεται να την υπενθυμίζω.

Φτάσαμε στο τέλος του 2021, στην ανατολή του 2022 και πλέον αντί να γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821, κλαίμε τη μοίρα μας και δεν μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλι.

Οι γιορτές οι φετινές βρίσκουν περισσότερους Ελληνες με λιγότερο εισόδημα, περισσότερους Ελληνες χωρίς δουλειά, περισσότερους Ελληνες χωρίς σύνταξη και δυστυχώς όλους τους Ελληνες χωρίς προοπτική!

Οι Ελληνες συνεχίζουν να ζουν μέσα στην αγωνία και στον φόβο, εξαιτίας των όσων έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια και βεβαίως της πανδημίας που παρουσιάζεται ως σύγχρονη Λερναία Υδρα. Ενα κεφάλι της κόβεις και τρεις μεταλλάξεις εμφανίζονται!

Το μέλλον των παιδιών μας είναι αβέβαιο, περισσότερο από ποτέ και το χειρότερο, από όσα μαύρα και άραχνα έχω εξιστορήσει, είναι ότι έχουμε απομακρυνθεί και από την πίστη μας. 

Τι να πρωτοπληρώσεις και τι να πρωτοσώσεις. Τι να μπαλώσεις και τι να ξηλώσεις. Καταντήσαμε να κάνουμε τα ψώνια στα σούπερ μάρκετ, έξοδο στα μπουζούκια και διακοπές στην Καραιβική...

Οι ψευτοχαρές του μισθοσυντήρητου Ελληνα δεν υπάρχουν πια και κανείς δεν ξέρει πότε και αν θα επιστρέψουν. 

Κάποτε περίμενες το δώρο Χριστουγέννων για να πάρεις μια ανάσα. Πάει και αυτό. Οπως και του Πάσχα και των διακοπών!

Αν αυτά που σας λέω τόση ώρα δεν είναι ΠΟΛΕΜΟΣ, τότε τι είναι; Πόλεμος και Κατοχή μαζί είναι σε όλο τον πλανήτη.

Μόνο που είναι διαφορετικός από εκείνους που η γενιά μας δεν έζησε ποτέ! Είναι διαφορετικός καθώς ο άνθρωπος σε αυτόν τον "πόλεμο" δεν έχει μαζί του ένα σημαντικό όπλο που διέθετε σε όλες τις μεγάλες μάχες!

Η Εκκλησία που πάντα βρισκόταν στο πλευρό του Ελληνα, μπήκε στο "τρυπάκι" του διχασμού λόγω των εμβολίων. Ο Ελληνας τρόμαξε για τα καλά αυτά τα δύο χρόνια. Η πίστη του κλονίστηκε σε απίστευτο βαθμό. 

Η προσευχή χάθηκε, η ελπίδα που σου δίνει η εικόνα της Παναγίας θάμπωσε. Η ηρεμία που σου πρόσφερε ένα δεκάλεπτο στην εκκλησία της ενορίας σου εξαφανίστηκε. Μπήκε μέσα μας η αμφιβολία, ότι χειρότερο δηλαδή, η οποία λειτουργεί ως διαλύτης στις καρδιές των πιστών.

Ισως μάλιστα αυτό να είναι και το χειρότερο όλων όσων μας συμβαίνουν.

Οπως και νάχει, ο άνθρωπος επέζησε από παγετώνες, αρρώστιες και κάθε είδους καταστροφές.

Ο Ελληνισμός άντεξε και επέζησε από πολλά περισσότερα. Θα περάσουν και αυτά κάποια στιγμή, αρκεί να διατηρήσουμε όση αισιοδοξία απέμεινε μέσα μας και να τη μεταδίδουμε, έστω και ψεύτικα στα παιδιά μας. 

Αλλη λύση προς το παρόν δεν φαίνεται να υπάρχει. Τουλάχιστον ως εκεί που φτάνει το βλέμμα μας!

ΣΤΑΥΡΟΣ ΒΡΑΝΑΣ